Uzun bir aradan sonra tekrar topuz şişleri yapmaya başladım. Ama bu defa daha bilerek yapıyorum 🙂 Ne de olsa kendi çapımda biraz daha öğrendim. Ve çıkan sonuçlar, nasıl diyeyim?.. çok hoşuma gidiyor.
Polimer kili de bırakmış değilim. Onunla da çalışmak hoşuma gidiyor.
Bazen bir fikir geliyor aklıma, o zaman çok mutlu hissediyorum. Rahmetli Necla annem aklıma geliyor o zamanlar. Kendisi ressamdı. O da aklına bir şeyler gelince çok heyecanlanırdı, şimdilerde gayet iyi anlıyorum nasıl hissettiğini. Çok özledim, keşke onunla da paylaşabilseydim bu yaptıklarımı. Eminim bana verecek pek çok fikri olurdu.
Bir şeyler aklıma gelince hemen yapmadan biraz bekliyorum. Zihnimde olgunlaşmasını bekliyorum. Dışarıdan bakınca pek bir şey yapmıyormuş gibi görünsem de aslında durmadan kafam üretme halinde. O yüzden de tek bir obje ya da figür üzerine yoğunlaşamıyorum.
Bir de tabi günün getirdikleri oluyor beraberinde. Mesela bu ay 2 tane istek vardı, onları tamamlamam gerekti. Ama en önemlisi bu ay sevgili eşimin 50. yaş günü vardı. Öyle keyifle uğraştım ki. Evde ona fark ettirmeden bir şeyler yapmak bir hayli zor oldu.
Resimleri taramak, onları kolaj yapmak, dijital baskıya götürmek, kile transfer etmek -(olmayınca yeni şeyler düşünmek), kalıba dökmek, ama anlaşılmaması için çaba sarf etmek 🙂 Basit hayatımın keyifli heyecanları oldu bunlar. Sonuçta döküme eklediğim ışık biraz hayal kırıklığı oldu bende, çünkü uzun süreli çalışmak için dayanıklı değilmiş ledler. Bir süre sonra bir daha yanmamak üzere söndüler 🙁
Gene de bir çok acemilikler var tabii. Ama zamanla çok daha iyi olacaklar 🙂