Çocukluğumdan beri köpek, kedi, kuş her türlü canlıyı çok severim. Bu canlar da sanki bunu hissedermiş gibi ne zaman sokağa çıksam hemen yanıma gelirler. Daha önce pek çok kere köpeğim oldu. Evlendikten sonra ise sadece kuş besledik. Zaman zaman eve küçük bir can almayı istedik, ama bir türlü cesaret edemedik. En nihayetinde köpek yerine biraz da kendi başına buyruk olan bir kedi evlat edinmeye karar verdik. Hatta o amaçla hayvan barınaklarını da aradım.
Fakat konuştuğum barınak gönüllüsü açıkçası bütün hayallerimizi yıktı. Çünkü, bir kedi bakmanın aslında çok daha zor ve dikkat gerektirdiğini, hatta evde kedi varken orkide, aloe vera gibi çiçeklerin evde bulunmaması gerektiğini söyledi. Kafamız bir hayli karıştı, o yüzden de bir süre daha ağırdan almaya karar verdik. Ama instagram’dan bazı sayfaları takip etmeye başlayınca moralim gerçekten çok bozuldu. Çünkü, insan denen yaratığın ne kadar acımasız ve vurdumduymaz, bu hayvancıkların da ne kadar savunmasız ve yardıma muhtaç olduklarını bir kere daha anladım.
Ayrıca öyle iyi insanlar var ki ,canla başla bu hayvancıkları desteklemeye kendilerini adamış olan. Ben de onlar kadar olmasa da elimden geldiği kadar yardımcı olmaya gayret edeceğim.
Kedicikler, köpecikler derken zaman geçiyor, ben de dökümlere devam ediyorum. Bu aralar topuz şişleri devam ediyor.
